Hersenmist bij longcovid: een glutamatergische hypothese waarbij astrocytendisfunctie verantwoordelijk is voor het hypometabolisme van PET-glucose in de hersenen
De tekst hieronder is overgenomen uit de tweets van Arts in opleiding Tjalco. Hier te lezen op twitter (X) .
Het artikel stelt een hypothese voor over de oorzaak van hersenmist bij long COVID. Hersenmist is een term voor cognitieve problemen zoals vermoeidheid, concentratiestoornissen, geheugenverlies en verwardheid.
– De hypothese is dat COVID-19 een verstoring veroorzaakt in de glutamaat-signaaloverdracht en de astrocyten-functie in de hersenen. Glutamaat is een belangrijke neurotransmitter bij het leren en het geheugen. Astrocyten zijn cellen die de glutamaat-synapsen ondersteunen.
– De verstoring van de glutamaat-signaaloverdracht en de astrocyten-functie leidt tot een verminderd glucosemetabolisme in de hersenen. Dit betekent dat de hersencellen minder energie hebben om goed te functioneren. Dit kan worden gemeten met een [FDG]PET-scan.
– De hypothese wordt ondersteund door o.a. dierstudies, post-mortem onderzoeken, neuroimaging studies en klinische observaties. Deze studies laten zien dat COVID-19 kan leiden tot ontsteking, oxidatieve stress, excitotoxiciteit en apoptose in de hersenen.
– De hypothese heeft belangrijke implicaties voor de diagnose en behandeling van hersenmist bij Long COVID. De auteurs suggereren dat een PET-scan kan worden gebruikt om de ernst van de hersenmist te beoordelen en om het effect van mogelijke interventies te monitoren.
– De auteurs bespreken ook enkele mogelijke interventies om de hersenmist te verminderen of te voorkomen. Deze omvatten anti-inflammatoire middelen, anti-oxidanten, NMDA-receptor antagonisten, glutamaat-modulatoren en astrocyten-modulatoren.